H πρόταση επεξεργάζεται και αναζητά τις χωρικές αρχετυπικές μορφές των πρώτων γευμάτων στο σήμερα. Τοποθετεί τις δυναμικές σχεδιαστικές αξίες του καταφυγίου και καλεί τον χρήστη να αποχωρισθεί το πιο δυνατό εργαλείο επικοινωνίας με τον κόσμο, το κινητό και τη δύναμη που αυτό φέρει καθώς αντικατέστησε σταδιακά όλα τα μέσα αφήγησης της εμπειρίας.
Ο χώρος οργανώνεται με αφετηρία την κατεξοχήν αρχετυπική πρόθεση σχεδιασμού ενδυναμώνοντας τη σχεδιαστική πρόθεση αποκοπής από το περιβάλλον. Το εξωτερικό περίβλημα οριοθέτησης του χώρου είναι αυστηρό και απόλυτο. Μια στιβαρή μαύρη λαμαρίνα υψώνεται σε ικανό ύψος, δεν έχει αισθητική ταυτότητα παρά μόνο την πρόθεση διατύπωσης του ορίου με σαφήνεια.
Ο χώρος εισόδου ακολουθεί σχεδιαστικά αυτή τη στιβαρότητα προετοιμάζοντας τον επισκέπτη σε μία διαδικασία κάθαρσης. Ο κύριος χώρος συγκροτεί και δομεί το γεύμα. Η συλλογή, η παρασκευή, η επεξεργασία συγκροτούνται σε μια κεντρική χάραξη. Οι συνδαιτημόνες θα καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι, θα ανταλλάξουν εμπειρίες, χρώματα, γεύσεις. Η επιλογή της πλαστικής διατύπωσης στην απόδοση του χώρου διευρύνει την αίσθηση του χώρου καθώς οι πολλαπλές πτυχώσεις του υλικού δημιουργούν ευνοϊκές αναλογίες και ενισχύουν την αίσθηση του βάθους.
Η μοναδική πηγή φωτισμού είναι σε άμεσο συσχετισμό με την εστία, σε μια κατακόρυφη σύνδεση με αυτή και έρχεται από το εξωτερικό περιβάλλον.
Νάξος
2016
Ελένη Σταματίου | Βασίλης Καλαμπόγιας